Kurban Şiiri - Bedir Kuş

I
En sevdiğini en sevdiğine feda etmenin
Gönülden sevdalı olmanın adıdır kurban
İbrahimce ismailini Allaha adamanın
Ve Hakka hakkel yâkîn olmanın halidir kurban
Halil olmuştur dostu olmuştur dost bildiğinin
Rabbe teslimiyettir bir diğer adı ismailin,
Sabır vardır teninin, ruhunun her zerresinde
İtaat zirvesinin bir diğer adı da ismaildir.
Bütün meleklerin ve bütün nebilerin
gıbta ile imrendikleri teslimiyetin adıdır kurban.
Ve Allaha en yakın olma halidir kurban
Ya bizim kurban ettiklerimize ne demeli?
İsmaillerimiz mi feda ediliyor hak yoluna?
En değer verdiklerimiz nelerdir acaba?
Maalesef kasaplıktır bizlerin yaptıkları
Anlamını dahi idrak edemedik ne hikmetse
Kesilince hayvan kurban vazifesi tamam
Bir de tıka-basa doldurulmasın mı soğutuculara
Kıyısından köşesinden verdiğimizle övünürüz her zaman.
Lakin bizim kurbanlarımız değildir İbrahiimce.
Ve İsmaillerimize de feda edemiyoruz hak yoluna.

II
Taşlayamadık her nedense iblisi İsmailce
Oysaki iblis çoktan yerleşmişti ta içimize
İlah edindiklerimiz vardı hem de pervasızca
Lakin dur diyemedik tağutlaşan şu nefsimize.

Harama bulanan ellerimizle mi atalım taş?
Yoksa haramdan doymayan gözle mi alalım nişan?
Hele hele kula kulluk için taşıdığımız baş
Demek ki kalbimizde yer etmiş nice nice şeytan

Dillerimiz söylemez hakkı, nasıl okusun lanet?
Şeytan oturmuş kalplere yönelemiyoruz Rabbe
Ayaklar kaymış batıla ve taşlar etmez isabet
Hesabı hiç sorulmaz mı şerrin, olsa da habbe?

Şeytanlar ki, karşımızda alenen duruyor meğer
Asıl taşları atmamız yerler, elbet olsun hedef
İsmailce şeytan taşlamaksa dünyalara değer
Hedef vurmazsa taşlar, başlar eğilir maalesef

Taşlar atılmıyor, atılanlarsa demet demet gül
Ve eğlence mahalline dönüştü mukaddes mekân
Bela okurken ötüyor bu diller, adeta bülbül
Kovamadık, kalpleri mesken etmiş lanetli şeytan.