Şeytan Çıkarması Şiiri - Atilla Güler

şanına yakışır bir çığlığa
mahkum oldu
günahkâr efendisi
gecelerin
…yanar karanlıkta gözleri

koyuverdi kendini eski bir hıçkırık
küflenmiş kilitli sandıkların içinden
yârenim olan yalnızlığın
sırtına bindi suskunluğum
ve yola çıktım umarsız

tadına doyulmayan bir şarkının
hüzün dolu nakaratına kondu
dağlanan sözlerim
kör bir uçuşla
savruk bir rüyada yiten
flû bir tabloda
silik bir noktayım

aldatan bir oyunun son sahnesinde
çıkıp izbesinden ayrıntının
gerçeğe dönüştü şeytan
kadın tellâllarının ardında seğirten bir hançer
çekiliyor kınından
kaldırımlarda açıyor
kızıl goncası kanayan dudakların
kanıyorum

nisan sonrasında yeşeren umuda
düştü kor…yanıyor düşler
savruluyor küllerim

yalan! her şey koca bir yalan
ılık bir yağmurdan geriye dönüyor ayaz
…şimdi mevsimlerden hazan
sarı bir sanrının ortasındayım

çıkmaza giren soruların
hiç dinmeyen çıkarması
teslimi yoktu ellerimde
bilinmezliğin
uçuştu boşluklarda
anlayamadığım ayrılıklarım

ırayan yüzlerin
solgun bakışlarında saklandı
kırılgan oynaşmaları
en sade mutlulukların
koştum koşabildiğimce ardından
…ama nafile
lanetler yağınca önüme
öbek öbek
ruhumda fırtına
gazabı tanrının

akışı olmayan nehirlerin
kuruyan yatağında
tutsak kaldığım hiçliğim

parazit yapan istasyonunda radyonun
sessizce çağlayan melodi gibi yitik
biteviye kendimleyim

minik bir duada
merhamet dilendi aşk
çaktı yüzümde şimşeği
nedensiz kabullenilmeyişimin

alınmayan bir cevabın
içinde
ve içimi kemiren bir şüpheyle
son rötuşunu attım
kimsesiz gecelerin

saatler delirip
bilinmeyen tik taklarda
korkak bir beklentiyi bıraktı
dağınık yatağıma

ıpıssız günlerin koynunda
bekleyemedi dönüşü
kahrolası vurgunlarının
gözlerime inen bir perde oldu
son sözünde yankılanan sızı

ve başladı kaçış
uzak
çok uzaklara
yılmadan
ya da
yılgın adımlarla
bilinçsiz

“ve bir gün
bir okyanusta
bir midyenin içine sığındı yüreğim
lütfen!
artık
izimi sürmeyin
bir süre
kendimleyim”

17.08.2006