Kendimi bildim bileli müziğe karşı bir tutkum vardı benim. Hatırlıyorum da ilkokul 3.sınıftayken okulda bir müzik korosunun oluşturulacağını duyduğumda yüreğim yerinden oynamıştı.Seçmelerin yapılacağı gün soğuk algınlığı nedeniyle sesim o kadar kötüydü ki, seçmelere katılamadım. Fakat bir hafta sonra sınıf öğretmenim Petek Atakav -yaşıyorsa ellerinden öpüyorum - koroya alındığımı söyleyince bu dünyada yaşanabilecek en büyük sevinçlerden birini yaşamıştım. Öğretmenim türkü söylemeyi ne kadar çok sevdiğimi biliyordu. Seçmelerdeki jüri üyelerinden biriydi ve inisiyatif kullanarak beni de koroya eklemişti.
Öğretmenimin müzik tutkuma verdiği bu destek ailemde de olsaydı şu an müzik yapan biri olarak karşınızda olabilirdim. Fakat maalesef, özellikle annem müzik adına yaptığım bütün girişimlerimde hevesimi kırmak için ne gerekiyorsa yaptı.
Türkü söyleme tutkuma, saz çalma arzum ortaokul yıllarında eklenmişti. Alevi arkadaşlarımda görüp imrendiğim bir arzuydu bu. Bir bağlama alıp 'onlar kadar güzel çalmalıyım. ' diyordum kendi kendime....
Babamın verdiği okul harçlıklarından artırdığım parayla o zamanlar arkadaşlarımın
alayla saz yavrusu dedikleri bir cura almaya yetmişti param.
Curayı büyük bir sevinçle eve getirmiştim. Annem önce ne olduğunu anlayamadı; sonra bir müzik aleti olduğunu söylediğimde çok kızdı. Anneme bunu müzik öğretmeninin istediğini, herkesin bir müzik aleti alma zorunluluğunun olduğu yalanını söyledim.
Tepkisinin gevşedigini görmek beni biraz rahatlattı. Bir üst kata çıkıp odalardan birine
Tamamını Oku
Youtube da denk gelmiştim Alpaslan kuytul denen iran ajanı çakma din adamı müzik dinlemenin günah olduğunu söyledi. Maalesef o şarlatana inanan çok insan çok genç var. Hikayeniz çok üzücü kıymetli hocam ve maalesef çok kişide görülen bir durum.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta