Şeytan Şiiri - Halil Şakir Taşçıoğlu

Yüzünü gören herkes, sanır Rıdvan meleği!
Dokunmadan düşüyor, ona rastlayan ergen.
Ürperecek mi diye, çalınca dümbeleği!
Hemen çıkarıverdi, arkasındaymış dirgen...

Bazen keskin meylere, yapar sakilikleri...
Bazen melek yüzlüdür, o, şeytan dedikleri!
Bazen tam bir kumardır, onun söyledikleri!
Sonunda kalır elde, boş kilerle boş sergen...

Doğru sözdür, şeytan da melek sayılır amma,
Onun da görüntüsü, bana kalsa muamma...
Dokunsan bulaşacak, hem de kazıklı humma!
Kaldırmaz ki yataktan, kalın ondaki yorgan.

Kendisine kananı, yek ekmeğe aç koyar.
Hâlbuki insan olan, güzel bir sözle doyar.
Ona yönelenlerde, ayak öyle bir kayar!
Tek, ayakla bıraksa, dağılır tüm omurgan...

Ondan ayrılmak çok zor, uy da bir gör nasılmış?
Yediğin hurmaların, hepsi de bir fasılmış.
Yolunu sapıtanlar, yağlı iple asılmış!
Onun eli çok çabuk, tez yetiştirir urgan...

Kulları aştan eder, doğru duruştan eder.
Terakkiye kalkışma, seni yarıştan eder...
İtikadını bozar, hem yalvarıştan eder!
Ona tüm uyanları, korusun yüce Furkan!

Kendim de merak ettim, çizdiğim bu resimi(!)
Melek mi bu şeytan mı, düzü ya da tersi mi?
Ben aldım karalarken, payım olan dersimi!
Sakın kol kaptırmayın, kurtulmaz hiç bir organ...

Antalya-2011/04

TDK:

Furkan: Kur'an-ı Kerim