Seyri Alem Şiiri - Mehmet Assan

Her oyunun sonunda söylerdi büyüklerimiz, bir kusur ettikse affola
Ben baştan söyleyeyimde sonra sona kalmasın,
Yaşam garip hayat kısa diye anlatmayacağım size klişelerden yola çıkarak
Ama ne kadar uzak durmaya çalışsam etrafım klişe doluysa
Uyum sağlamak da görevimdir bittabi merhalen
Oyunlar var ki tiyatrolarda oynanan oyunlar var ki hayatın içine meal olan,
Ben müderrisim ders veririm ahkam keserim derdine derman olurum
Memurum, işçiyim, ırgatım, hamalım, köylüyüm sabah girer akşam çıkarım
Ne gün yüzü görürüm ne bir güler yüz ne de bir anlayış
Sabahtan akşama kadar amirimin ağzının içine bakarım, o da kendi amirinin
O da kendi amirinin ve bu kısırdöngü sürüp gider sonsuza değin
Ama ben dün akşam hayatımda ilk defa ki gelmişim kırkıma
Tiyatroya gittim karımla ve arkadaşlarımla ve onların karılarıyla
Başka bir dünyaya girdim sanki kokusu bile ayrıydı farklıydı ayrıktı benim için
Sıralandık hepimiz arka arkaya ardı sıra ve bir allahın kulu da çıkıp
Kaynak yapmadı sıraya, kimse kimseye değmedi, rahatsız etmedi
Sollamadı, ambulans şeridinden geçmedi, kimse kimseyle
Bağırarak konuşmadı, fikir beyan etmedi, sessizdi sıra, fısıltı vardı
Ama beni hiç rahatsız etmedi, aksine ilk defa insan olduğumun farkına vardım
Ne ayıydım ne öküz, ne salaktım ne cahil, ne dayıydım ne abi ne de bey,
Karımın elini tuttum o da benim gibi bir kültür şokundaydı sanki
Attan inip Mercedes'e binmiştik ama bir allahın kulu da kafasını çevirip
Nerden çıktın LAN sen demedi, bıyığıma sakalıma laf etmedi ve ben
Karımın elini tutarken evlendiğimden beri tamı tamına 22 yıldan sonra
İlk defa karımın elini tuttuğumun farkına vardım, arkadaşlarımda
Karılarının ellerini tuttular, öptüler, sırtlarına koydular ellerini
Ve arkadaşlarımda karılarıda aynen benim gibi sesli kahkahayla gülmedi
Ev toplantısında değildik, karılar ayrı biz ayrı durduğumuz odada
Çengileri getirip oynattığımız pavyonda da değildik
Oradaydık ve biz de bir tiyatro oyununa gidiyorduk ve ilk defa, hayatımda
Çocuklarımızı da yanımıza almadığımız için çok hayıflandım, yuh dedim kendime
Onlara da göstermeliydim halbuki ana babalarının ne kadar medeni olduğunu
Büfe den mısır almadık, çekirdek zaten satılmıyordu bir şok daha yaşadık
Ses çıkarıp oyuncuların konsantresi bozulmasın diye ki vallahi billahi
Konsantre kelimesini dahi oyundan sonra öğrendim anlamı ile beraber
Yer göstericide yoktu sinemada olduğu gibi, hep beraber yerlerimizi bulduk
Oturduk
Koltuklar sıcaktı, daha evvel binlerce bizim gibi insan poposu oturarak
Isıtmıştı onları, temizlerdi, tahtadan değillerdi kıçındaki pantolonla kayasın,
Deriden değillerdi sinemadaki benzerleri gibi çıkınca terleyesin
Kumaştandı ve tertemizlerdi vallahi billahi ölmüş anamın üzerine yemin bile
Ederim ki mis gibi arap sabunu kokuyorlardı, ne işi vardı tiyatro koltuklarında
Arap sabunun da diyebilirsiniz neden lale kokmuyordu neden menekşe yoktu
Bilmiyorum bizim oturduğumuz kumaş koltuklar tertemiz apak bembeyaz ve
Arap sabunu kokuyorlardı, içten candan ve sıcak olduklarını gösterircesine
Sonra ışıklar söndü herkes sustu gözlerimizi sahneye diktik evde TV seyrederkenki
Gibi ama evde değildik tiyatrodaydık ve korkmuştum allahıma kitabıma
Karanlıktan değil, sessizlikten yalnızlıktan, sanki kuş uçmaz kervan geçmez bir çöldeydim de
Yalnızca rüzgarın sesini duyuyorduk meğersem havalandırmaymış ortamı ısıtmak için
Korkumu yenmek için karımın elini daha da çok sıktım o da korkmuştu besbelli
Tırnaklarını elimin üzerine geçirmişti baktım kafamı eğerek baktım dosdoğru
Tüm arkadaşlarım ve karıları da aynı durumdaydı birbirimize bakamıyorduk bile, benim dışımda
Koskocaman kırmızı renkli bir perde vardı önümüzde ışıklar tamamen kısıldı sonra
Sonra perdeler tam ortadan cırt diye yırtılırcasına ortadan ikiye ayrılıp sağa ve sola gittiler
Ortada bir dekor vardı sonra oyuncular geldi ve oyun başladı sonrası mı bilmiyorum anam babam
Hiçbirşey hatırlamıyorum dersem inanır mısın, sonra çok sonraları bir rakı masasında
Yine aynı arkadaş ve karılarıyla beraber otururken durup dururken sormak geldi içimden
Ya dedim neydi gittiğimiz oyunun adı dilimin ucunda ama bir türlü gelmiyor aklıma
Arkadaşlarımda benim gibi kafa patlattılar ama o kafayla belki de hiçbirşey hatırlayamadık
O tiyatro oyununun çıkışında bende şafak attı sonra her hafta sonu çocuklarımızla beraber
Geldik Tiyatroya sinemaya bizde kazanıyorduk üç beş kuruş neden yaşamayacaktık ki
Çocuklarımızla beraber Burgercilere dönercilere geldik evdeki bulgurdan kurtularak
O tiyatro oyununun çıkışında biz kendimizden utandık kendi giysimizden
Kendi cahilliğimizden bırak kitabı gazete bile okumamışlığımızdan
Biz elli kelimeyi aşmayan bir sözlük içinde yaşarken etrafımızdakiler ansiklopedi gibiydiler
Ne konuştuklarından bir şey anlayabildik ne de telefonları ile yaptıklarından
Bizimde telefonlarımız vardı ama biz yalnızca birbirimizle konuşmak için almıştık onları
O tiyatro oyunundan çıkışında ben ben olmadım ondan sonra karım değişti mesela
Benim bile okumakta zorlandığım kitapları alarak okumaya başladı
Çocuklarımıza bakış açılarımız değişti onlar araç olmaktan amaç olmaya geçtiler
O tiyatro oyunun çıkışında aklımda kalan tek anı oyunun bitiminde oyuncuları çılgınca
Mutluca gülümseyerek göstermeden otuz iki dişimizi sırıtmadan alkışlamamızdı
Ellerimiz çatlayana kadar avuç içlerimiz kızarana kadar alkışladık, bir daha bir daha
Çağırdık onları sahneye ve bize yaşattıklarından verdikleri derslerden dolayı
Alkışlayarak teşekkür ettik ücretlerini böyle ödedik ve inanamazsınız yirmi beş yıllık
Memuriyet hayatımda bir kişi beni şöyle alkışlamadı sevmedi beğenmedi
Sırtımı okşamadı sevildiğimi belli etmedi rahmetli babam bile bana beni sevdiğini
Söylememiştir, anam bile zorla kelimeleri ağzından kerpetenle çekercesine söylemişti
Ve ben biz alkışlayarak o oyunculara bizim hiçbir zaman elde edemediğimiz ama onların
Her gece daha büyük bir açlıkla istediklerini onları doyurana kadar verdik alkışladık
Ne kadar şanslı insanlar bunlar sonra işte o an hatırladım son kadehi içerken masada
Gittiğimiz tiyatro oyunun adının Seyri alem olduğunu, ne garip...