Seyrediyorum aslında seni…
Bırak beni bana tutma sakın ellerim özgür kalsın
Hiç bu kadar unutulmadı sevgim ruhum hor kullanılmadı
Dökülüyor damla olup bedenimden hayallerim
Islak bir garipliğin dönülmez şafağında atıyorum
Günün ışığı düşüyor yabani ve anlamsız öylesine
Karanlığım çözülmüyor gözlerimden sevgim kayıp
Takat yokuşundan boşluğun kollarına bırakırcasına
Çakılıyor bakışlarım ve ben dokunuyorum en dibe
Boylu boyunca uzanıyor umutlarım gözlerimden yere
İçimden kırılgan ayrıntıların kapılarını açtıkça bir tünele
Yarasa sessizliğim baş aşağı uzanıyor yeniden
Gömülüyor bu ömür diri diri hayatı seyrederken
Yaşanmışlıkların koşan adımlarında kayboluyorum
Seyrediyorum aslında seni yaşayamadığım için…
Oktay ÇEKAL
02.11.2012–23.59
Kayıt Tarihi : 18.11.2012 11:47:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!