Seyre Duran Nisan Penceresinden

O kadar da güzeller güzeliydi insanlık
Alabildiğine nisanken bir yağmur bir boran bulutların arasından
Buza belenmiş kapılar ardı duvarlararası sessizliğe viran
Beyaza gardiyan avunmaz uslanmaz ağıtlara aşiyan
Kışın ayazını hayli bir yol ve yüküyle beraber gönül harcına bağlayarak
Kor sararken koynunda kucağında deliye devran mecal
Ve kuşlar uçurururken mevsimlerin körpe cahil halleri dilleri
Her yerden bir tutam hüzün bir avuç keder bir lokma umut ve sevinç döke saça
Sıcaklığına sokuldukça gün alacalarında serpilip yeşeren toprağın
Yorgun yerini bahara eylemiş bir ikindi sonrası seğiren gökyüzü perdelerine
Ve güneşe yamaç akşam üzeri yer zuhur zaman ve güzergahında bile dopdolu
Kendini seyre vuran bir pencere gibi hasrete sakin huzura tiryaki
İhtiyarken dahi sonsuzluk kadar güzel insanları vardı dünyanın
Şayet eğirir dokur da kirmen halen,
ve eğer,
Ücreti mecburi mahruma muhtaç ölür ve yaşar gibi
Hisse hevese kapılarak kendini boşlayıp hacizlere rehin bırakmamışsa,
...şehri dünya ve insanzaman

Nisan/21