Gözyaşı…
En kadim dostudur gözlerin
Cümle kederlere inci inci akan
Günahların ardından duyulan nedametin
Sessiz çığlığıdır arşta yankılanan…
İçimde kışa hazırlanan bir sonbahar,
Düşürür umudun yapraklarını gözlerime…
Gözlerim;
Ziyan bir ömrün ve özlemlerin sığınağı,
Sen yeşil de,
Bense hüzün diyeyim rengine…
Aklıma düşmeye gör,
Yeşil bir rüzgâr gibi eser gözlerin
Yüreğimden çığlar düşürür...
Özlemin yıkar bentleri
Gözlerimin nehirlerinden süzülür..
Bu gece bir kadın
Tüm hayal kırıklıklarını
Doldurup örselenmiş ömrüne
Uzak diyarlara göçecek…
Bu gece bir kadın
Madem ki,
Olmayacaksın gündüzlerimde
Sensizliğe alışsın yüreğim
Gelme hüzün rengi gecelerime...
Madem ki,
Kırık bir hatırayım şimdi
Tabirsiz düşlere
Umut iliştirdiğim gecelerde…
Gözlerine keder yansır
Unutulmuş sevdaların
Ne vakit baharımı bir Eylül sobelese…
Hatırlamıyorum,
En son ne vâkit tutunmuştum
Baharın eteklerine...
Ansızın mı geçmiştim
İlkyazdan güze...
Yoksa usul usul muydu uyanışım
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!