Seyit Burhanettin Akbaş Şiirleri - Şair ...

Ben tepelerde seninle beraber koşarken...
Hürdüm, mutluydum.
Alnımdaki ter kabarcıkları damlarken toprağa,
Hürdüm, mutluydum.
Ben seninle beraber koşarken,
Düşünmezdim ayağıma batacak dikenleri,

İstanbul’da Moda’da,
Bir kız var ağlamakta
Ey saçları büklüm büklüm olan kız
Otur biraz, anlat biraz, dur biraz
Neden bu şehir gibi gözlerin nemli
O sıcacık yüreciğin elemli

Mendil açtım gözbebeğim
Aşktan yana, sevgiden yana
Mendil açtım gözbebeğim
Senden yana, benden yana
Ne cepte para var
Ne babadan kalma mal mülk

O, gül bahçesinden bu sabah geçti
Büktü boynunu O’nu gören çiçekler.
Bahçevan oturdu, kendinden geçti
Peşinden koştu bütün kelebekler

O’nunla geçen an, en güzel andı

Niye ben böyleyim diye düşündün mü ey yâr
Sanma ki dinecek, sensiz esecek bu rüzgâr
Gönül tahtının biricik sultanısın elbet
Aşka yalan diyormuş vefâsızdır o ağyâr
Benim halimin icabıdır “ânestü nârâ”
Ya bu ten gider yahut da can, varırım yâra”

Haramsın başkasının koynundaki gül
Haramsın yaban eldeki lale
Haramsın dağ başındaki karanfil

Sen hırçınca bakan çetin cevizleri bilir misin?
Sen bu kuru topraklarda yetişen buğdayı gördün mü hiç?

Denize düşmüş Kayserilinin biri,
- Ver elini, ver elini!
Çıkaramamışlar garibi.
Derken yaklaşmış bir Kayserili:
-Al elimi, al elimi!
Çekmiş çıkarmış hemşehrisini.

Leylek benim neyim olur,
Yazın gelir, güzün gider
Serçe gibi bağlanmışım
Ben olmazsam vatan gider

Ölürüm ben toprak için

Bir sevda masalı gizli içinde
Gönlüme bakıp da eser saçların
Alıp yüreğimi tel tel götürür
Kalbimi ortadan keser saçların

Yatırır bir yana içimde kalır

Yüreğimden senin resmini silemem ki hiç
Sensizliği yazmışsa kader dilemem ki hiç
Bu sevdaya gözlerin gibi kara dediler
Kara da deseler beyaz da bilemem ki hiç

Yollara sorsam seni yolların dili tutulur