Hangi kentin karanlığına sığındın
Hangi sızı eksiltti yüzündeki gülümsemeyi
Hangi inadın kurbanı olduk
Hangi tatlı söz seni aldı senden
O
Y
Aşinaydım aşka ve yabancıydım ölüme,
Yanlızdım kendi kalabalığımda.
yaşamışlık sayıyodum gözlerinde
hayatı solumayı.
Seni sevdiğimi biliyordun,
Gitmek için biraz acele etmedin mi?
Küllükte yanan sigaraumutsuz bir tükenişin pencesinde kıvranıyor.
Biliyormusun aslında seni kaybettikten sonra anladım
Sana olan aşkımın gerekliliğini.
Seslendiğinde aşk; duyabilmeli insan
İmkansız ve zor olsada
sardığında bizi teslim olabilmeli insan;
Kalbinde gizlediği hançeri yaralayacak olsada...
Ve konuştuğunda aşk ona inanmalı insan:
Çünkü
ÇıGiydirdin ruhumu bedeninle
Sonra terkettin aniden
Yitirdim sokaklarda çocuksu gülüşlerimi
Ben senin neyindim peki
Kimim diye soruyorum bazen
Filistinde taş atan çocuk mu
Her yola çıkılmaz
Bir amacı olmalı yolcunun
Her h'an sizi beklemez mesela
Hancıyla yoldaş olmanız gerekir
Her şey yazılı değildir
İnsan bazen kendi oldurur olunanı
Neydi beni böyle bağlayan
Gözlerinin kömür karasına
yüz yılların bekleyişi değildi oysa
Sana olana hasretliğim
Sadece bir anı yaşamak...
Yudumlarken aynı bardaktan abıhayatı
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!