Seyhan sen lokmanın mektubunu ara

Hazin bir sevdanının adıydı Adana. Çıkmaz sokakların sevdasıydı sevdam. Uçurumlarını biriktirirdim verem gecelerin. Gece yarısı sokakların iniltileri, benim şarkılarım oldu. Uzun loş caddelerinde ne güzeldi hayalini kurmak. Seyhan sen lokmanın mektubunu ara, ben bugün öleceğim.

Vuslat yok, can bihaber, sevdama ateş düştü toroslardan. Lime lime hasretim hasretliğine, feleklere inme indi toroslardan. Keder, gam, boynu büküklük, ölüm, zulüm… Meyil bırakmadım Seyhan. Sen lokmanın mektubunu ara, ben bugün bin kere öleceğim!

Esrarım, yoksulluğum, ahım, garipliğim… Kalabalıklarda yalnızlığım kocaman. Parelendim parene. Vur bana, gün vurdu sende vur bana. Parçala tüm vücudumu, bir hücre kalmasın Adana. Var git sende, sevdadan ayrı düştüm bugün. Var git Seyhan. Sen lokmanın mektubunu ara ben bugün hep öleceğim.