Uykuların kaçar geceleri
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık
Devamını Oku
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık
Menteşe desem,
Felahiye desem,
Kayseri desem…? Bilip cikarabildiniz mi? Ben,
Köyden ilçesine, ilçesinden şehrine tek tek ömrüme nasip olan hayata kiminde merhaba dedim dogdum, kiminde hava; su, toprak, ateş.. ne varsa sebebine oynadım; eglendim, büydüm,
Kiminde büyük köprülerden geçtim bazı. Bazı da üflesen uçar şeylere takıldım kaldım.
Ya kör karanlığında yattım kesatın, ya da bir tutam insan sesinde sabahın olmasını bekledim.
Sonra günlerden birgüne, teker üstü koltu ...
