Seyfettin Kardaş Şiirleri - Şair Seyfett ...

Yağan yağmurlarla boşalır gözyaşlarım.
Sesim bir martının çığlığında yankılanır.
Özlemimi dile getirir,
Toprağa kavuşan her damla.
Yağmur dinip, martılar sustuğunda,
Kasvet çöker içime.

Bir dağ olmalı insan,
Eteğinde çocuklar oynamalı,
Yamacında sevgililer buluşmalı,
Ovasında yiğitler savaşmalı,
Ben de arka çıkmalıyım onlara,
Heybetli bir dağ gibi...

Ne zaman Kadıköy'den çıksam vapurla,
Mendirek'te konaklayan
Martı sürülerine takılır bakışlarım...
Hep aynı şey gelir aklıma.
Biz mi onları seyrediyoruz,
Onlar mı bizi? ..

Gülüşün ilham verdi,
Gözlerin ikna etti,
Ellerimi tuttu ellerin,
Dudakların ‘Yaz! ’ dedi.
Al işte yazdım,
Bu şiir sana ait,

Herşeyi gömüp geçmişe
Bir kalem, bir sigara alsam yanıma.
Bir gece yarısı dayansam kapına
Birlikte haykırsak gökyüzüne
Yıldızlar titrese, ay dona kalsa.
Sen benim olsan, ben senin olsam.

Karanlık bastırınca;
Yorgunluk çöker bedenime.
Konu komşu evine gidince,
Sessizlik dolar dört duvar arasına.
Odam soğuyup, mumum sönünce,
Titremeye başlar elim ayağım.

Bu gece
Herşey olağanüstü.
Tatlı bir rüzgar,
Ağaçların yapraklarından öperek,
Salınıyor dalların arasından.
Yıldızlar ve ay sarmaş dolaş

Kıyamet kopacak bir gün,
Taş taş üstünde koymayacak rüzgar.
Alev kusacak gökyüzü,
Köpürüp taşacak denizler,
Yarılıp yutacak toprak,
Ne varsa yeryüzünde.

Odandaki ayna olsam,
Her sabah önce bana baksan.
Kapıda asılı bornozun olsam,
Her duştan sonra beni sarsan bedenine.
Elindeki fırçan, tarağın olsam,
Her teline dokunsam saçlarının.

Bu gece öyle uzun olmalı ki

Sabaha kadar herşey yanmalı

Sen, hatıralar, aşk ve sana dair olanlar