Bir sabah güneşle uyanıp merhaba diyeceğim
Kendime ve kendim gibilere
Unutulanlar nasıl olsa hayatımdan çıkmış demektir
Ya bilmeden unuttuklarım
Onlarda her doğan güneş gibi bir gün öncede mi kalacak
Yoksa hatıraların gizlendiği defterde
Gökte hafiften puslu bir hava
Yıldızlar inadına parlıyor geceden sabaha doğru
Uzanmak tutmak istiyorum yetişemiyorum
Sen bana yıldızlar kadar uzaksın
Ama bir nefes gibi de içimdesin...
Sesini duyarak geçti bunca zaman
Hep yolculukta kaldı yarınlar...
Bir görsem canımın acısı geçecekti
Sarılamadan gidecekmiyim
Gitmek istemiyorum...
Eski sınırlamalarım olmayacak
Dünyayı kendi etrafımda döndürmeyeceğim
Kafamda rahatsız eden sesler olmayacak
Çünki bir daha asla aynı olmayacağım...
Benden önce yaşayanlar gibi
Örümcek ağı değil benim sevdam
Her tarafı kaplayıp hayatı mahvetsin
Ne masal ne rüya
Şehvetli çıkarım hiç değildin
Titreyen sesinin özlemiydi içimdeki.
Arzuladığım bedenin değil
Ben senden hiçbir zaman beni sevmeni beklemedim ki
Ben kendimi sevdim kendimde seni gördüğüm için.
Ve benim hayallerim sadece iki kişilik
Orda sadece senin hayalin var
Ve varlığının hiç olmayacağını biliyorum
Çünkü senin beni sevmeni hiç beklemeyeceğim.
Seni bıraktım kendi haline
Alışacağım sensizliğe zor biliyorum
Ama alışacağım bu acılara
Gitsen de yaban ellere zamansızca…
Zor gelecek yarınlar bana
Sevdanın eşiğinden dönmek var mı?
Hani yoktu
Bırak…
Dünya neden beşiğin içinde
Bir o yana bir bu yana
Bırak boşver herşeyi
Çiselerken yağmur ıslak bedenime
Haykırıyorum delicesine ismini
Dönüp maziye bakıyorum
Acıyorum tövbeler dileyip geçmişime...
Ben geçmişimi boşa yaşamışım
Kahretmek mi çözüm yoksa öylesine savrulmak mı?
Tanrıya tapar gibi sana taparken
Bu mu adaletin
Bu mu verdiğin sözler...
Yeter artık yaşadığım derken
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!