Seyduna İle Şahrud

Seyduna ile Şahrud

ayrı iklimin yağmurlarıydı,
aynı toprağa inmeyeceklerdi.
onca uzun yolculukta bile
birbirlerine değmeyeceklerdi.
gurbet yazgılı olmasalardı,
göz göze gelmeyeceklerdi.
oysa sevdanın iklimi, sınırı yoktu.
güneş, gözlere vurmasın,
yürek, destana durmasındı.
ne sınır kalırdı ne de coğrafya,
hayat yangına çatılmasındı.
şahrud bir masaldan çıkıp gelmişti,
belki de zin'di, başka bir kentin suretinde uyanan,
seyduna'nın ömrünü yiyen kentin kimliğinde varolmuştu.
seyduna bir akşam alacasında,
o gözlerin ağına düşmüştü,
o bakışlar tuğra gibi boynuna geçmişti.
suyun şavkına kanan bedevice,
o dipsiz kuyulara düşmüştü.
yolu yoktu, yanacaktı ağıt,
başladığı gözlerden,
başladığı yerden...