Meçin
ronî bû,
li bin siya dara gûzan,
çivîkekî dimir bi jana dil,
ronî bû li ser dilê berxwedêre kî....
bo ÎLKAY RÊZAN SALAZ
ax digrî niha
tu di hembêza wî de mêvanî
li xakekî biyan,
nema tu hatî..
li warê av nefî bû min te nasî
Girnijînên te koliyan mêjûyê min,
Mîna pêtiyê agir bû kefa destê te
Di bêkesiya kolanên bajêr de,
Li pey kenê teyê zelal dimeşiyam.
Hestên min stû xwar ma,
Di bin siya payîz-reşê de.
di qîrîna hezar salan de bû,
bi hestên bêkesî dihat,
di tenêtiyek mirov-qefilîde bû,
mîna hechecikên Amedê
xwe diavêt deriyê mizgefta.
Hêsrên wê ji kûrahiya dîrokê dinûzılî,
ew peyva ji devê te de ket
û mîna kuzotekî agir niqutî kezebê
li ser dilê min şewata evînê hîşt
û tu beziya bi bayê sibatê re..
li pey te rondik man di çavên belek de
hemû demsal êdî zivistan bûn
Beyanîbaş,
ji şiliya kuçeyên bajarê tenêtiyê,
beyanîbaş,
di bêkesiya bêkesan de,
bi dilopên xunaviyan,
beyanîbaş,
Nûzilîna şewqa heyvê bû,
nalîna hezar salan bû,
Gûmegûma erhejîna,
Dilê bêxwedî,
Di awirnî wê de winda bû...
Ne bexşand,
Baranê hûndırê min herikîn Dîjle,
Birîné dilê min xwîn dibe niha,
Di nav demsala pêncemîn de,
Bêkesiyamin li pişta min,
Xwe diavêjim hembêza Amed é...
Bı xemgîniya çavê xwe,
êvare,
di bin siya darên gûza de,
dil di peroşiya pepûkê de ye,
di gûhê min de,
dengê kawis axa,
û diqîre ji kezeba xwîn bûyî.
Di sariya kevirek gorê de bûm,
Bi çûyîna çav-xezalê,
di bin şerpîna îlonê de qefilîm.
Û gazinc,
Û bê bawerî,
Û destbelayî..
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!