Sevsene Dostum Şiiri - Remzi Timar

Sabır dedik ama bak sabrım taştı
Gönülden insanı sevsene dostum
Çünkü bir kaç sözün çizmeyi aştı
Gönülden insanı sevsene dostum

Bu öfke bu nefret söyle be neden
Nihayi sonunda toprak her beden
Böyle mi öğretti baban ve deden
Gönülden insanı sevsene dostum

Sözlerim bak dostca unutma emi
Semah bile dönüp ben ettim cemi
Yalan deryasında yüzmez ki gemi
Gönülden insanı sevsene dostum

Dağda mı böyüdün desene yaban
Akıl yoksa başta çok çeker taban
Hiç ders vermedi mi annenle baban
Gönülden insanı sevsene dostum

Madem var kâlbinde imanın dinin
Kölesi olma dost Şeytan ve Cin'in
Nedir bu aylarca kustuğun kinin
Gönülden insanı sevsene dostum

Yalan söz söyleyip niye kanarsın
Huzuri mahşerde sen de yanarsın
Sen Elif'i görsen mertek sanarsın
Gönülden insanı sevsene dostum

Remzi der ki dinle uslanmaz deli
Yolundan saptırmış bir fitne yeli
Boş bıraktın dostça uzanan eli
Gönülden insanı sevsene dostum