Sevmişliğim Var Seni Şiiri - Bilal Karaman

Sevmişliğim Var Seni Gün batımını izlemeye daldığımda benliğimden söküp atamadığım sebebini bildiğim bir sancı düşüyor içerime Bozkırın ortasında kan ter içerisinde oynaşan kısrakların toynak gürültüleri sağrılarında saltanat yarışındaki kelebeklerin sıçramalarıyla kişnemelere karışan karmaşa uzaklaşarak gidiyor gözlerimin önünden Gelincikler toz toprak içerisinde boyunlarını büküyorlar yaşama umudunun üzerine Tepeler ıssızlaşırken damla damla gözyaşlarım iniyor yanaklarıma Yalnızlığım garipleşiyot Gögün karan tavanından kendime sığındığım anlar başlıyor Labirentlerde dolaşıyorum karanlıklar içerisinde şarkılı sesler bir yakınlaşıyor bir uzaklaşıyor Avuçlarımı açıyor gözlerimi yumuyorum fesleğen kokusu yayılıyor burnumun direği sızlıyor hissediyorum saçların dolaşıyor parmaklarıma sığınmacı kimliğine bürünüp sürgüne çekilmelerin güneşin dogma sebebi değil bencilliğinin büyüdüğünü biliyorum Bir üşümedir başlıyor ansızın, anlıyorum bu yürek kaldıramıyor artık git gelleri Geçmeden gençlik rüzgarı sarılacaksan Bekletme bakışlarını En yumuşak en sıcak en sevecen gülüşünle Gözlerinden gözlerime kur aşkın köprüsünü Sevmişliğim var seni... Bilal Karaman 04/11/2024