Hüzünler bile, illet oldu yaşadıklarımıza.
Haksız prangalar vuruldu, kalplerimize
Sevgiler öksüz, sevgiler yetim, şimdi
Hüznün gözünde yaşlar, ağlamakta sessiz
Biz sevmeyi unuttuk, ey sevgi.
Taş kesildi, kırıntı sevgilerimiz.
Üşüştü üstümüze, somurtkan yüzlerimiz
Bak şimdi, yine bir yaprak düştü dalından
Oysa, çiçek beklemekteydi, tomurcuktan
Gaflete düştük, sevmez olduk, ey sevgi.
Selamsız sabahlara uyandık, nemrut ve aksi
Alt tarafı bir gülüş olmalıydı, yüzlerimizin hali
Gönül almak için de olsa, gülseydik bari.
Eskiden, kırk yıl bir kahvenin hatırı vardı
Biz birbirimize düşüp de küstük, ey sevgi.
Eski muhabbetleri arayıp, sorar olduk
Nifaklar,ayrılıklar girdi aramıza, solduk
Cevabını bildiğimiz halde, bilmez gibi sorduk
Muhabbetin adına, bilinmez isimler koyduk
Kıymet bilemedik, ayrılığa düştük, ey sevgi.
İlhan Keskin
02/06/2013
Kayıt Tarihi : 2.6.2013 14:58:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)