Sevmeyi Seninle Öğrendim

inan ki yokluğunda
güneş doğmuyor benim dünyama
iyi ki her gece sen varsın
benim rengarenk rüyamda
çok korkardım yoksa
ödüm patlardı gece yarılarında
uzaktan da olsa
bana bir el salla da
ilk kez bahar yemyeşil açsın
benim de hülyamda
sevmeyi seninle öğrendim ben
sen de sevilmeyi ezberlet bana
ah! bir gülümseyiversen benden yana
haydi gel artık şairim deyiversen
sevdiğim her şeyimi veririm sana
senin her mesajını alışımda
yangın yeniden düşüyor yüreğime
her yazdığın sözcüğü okuyuşumda
kramp giriyor sanki her yerime
vallahi tir tir titriyor bedenim
ellerin hiç değmese de ellerime
ne olursun artık daha fazla bekletme
gel de çare ol sisli puslu gözlerime
13.03.2006
Hüseyin Erdoğan