Sevmem mi? Şiiri - Seyfi Karaca

Hepsi hepsine şuncacık seyir
Hüzne çalarmış gönül sazının gün gün ömründen yiyip bitiren
Emsaline yazılmaya bir dirhem bahar coşkusu
Bir damla maral cemresi, bi koşu soluk soluğa sevda kaçağı
Bazan tadı eksik çağla, bazan tuzu kıt dem, bazan acısı fazla yara
Tel başka, türkü başka
Hangi yalnız başına dünyayı sırtında gezen rüzgarların voltasında
Adına ilişkin kısrak tay topuklu
Bazan yepyeni doğmuş dolunay ve bazan dağına gidilmez hasret
Kapısız gardiyanın üstünden aşan her ufkun
Hani bazan...
Takadı dermansızlığa kesik ve ardarda kilitlenen azattan yılkıya yorgun
Usuuuulca sokağından geçerek aşkın
Güç bela...usulca..
Camlarına taş atmaksızın ürkekliğin
Bir damla ışıksızına saklı gitarlar çalmaksızın çorak takasın
Karanlıktaki geceleri usulca...
Salkıma, saçağa, çardak altı kimsesizin başını bekleyen pencerelerine
Tövbesiz...
Hayallerimin dalgınlığında salınıp giden
Evi bellisiz kuşlarsa mecburi dönüşsüz istikametlerle yüreğimi dört dolanan
Ve duvarsız avlunun gölgelerini güneşlendiren sıcaklığın
Avaresinde divaneliğimin hiç büyümeyen çıraklığını
Atmış götürmüş
Ki, her günün muhacir yerlerine aşkın sarhoşu
Gül gillerden
Sanki bütün kayıp yönlerini kalbimde bulurcasına çiçek
Çiçek diyince elbette ki, baştanayağa aşk
Bilmem mi..?
Ben ettiğim sözü,
Güttüğüm gönlü,
Tuttuğum yolu,
Verdiğim vasiyetim yemini...Be kadın..Ah be güzel..!
Seni çiçek demişssem eğer
Sevmem mi..? ?

Seyfi Karaca..Aralık / 09