Sevmek yetmedi...
Yetmedi! Yürekten sevmek.
Yetmedi! Cana can katmak için uğraş vermek.
Tıpkı bir anne gibi.
O, ateşler içinde kıvranırken
sabahlara kadar başında bekleyip, terini silmek.
Ateşini düşürmeye çalışmak, yetmedi!
Yetmedi! O rahat uyusun,
kendini güvende hissetsin diye
ellerini avuçlarinin içine alip,
Uykusuz geceler geçirmek.
Büyük bir aşkla sarıp sarmalayarak,
korumaya çalışmak, yeter mi? Yetmedi...
Yetmedi! Elin, dilin üstünde, sevginin yüreğinde olması...
'Benim canımdan al, ona ver ya rab! ' diye dua etmesi.
Yeter mi? verdikçe istedi, verdikçe istedi...
Baktı ki bu dünyada alacağı bir şey kalmadı.
Sonunda oda çekip gitti...
Cünkü o insanoğluydu...
Oda, her yaratılmış gibi ölüme mecburdu...
Kayıt Tarihi : 4.2.2010 09:01:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
cocukluktan beri arkadasligimiz devam eden bir arkadasim esini cok genc yasta kaybetmisti.kanser illetinden.onun o gunlerde ki acisina hitaben onun dilinden dokulenleri kaleme almistim.ruhu sad olsun.
Cünkü o insanoğluydu...
yüreğine sağlık dost kalem saygılar
vefa ve dostluğun yürekten kaleme düştüğü bir duygusal akım...
saygılar kaleminize...
Yetmedi! Yürekten sevmek.
Yetmedi! Cana can katmak için uğraş vermek.
Tıpkı bir anne gibi.
O, ateşler içinde kıvranırken
sabahlara kadar başında bekleyip, terini silmek.
Ateşini düşürmeye çalışmak, yetmedi!
Yetmedi! O rahat uyusun,
-------
Selamun Aleykum :Kardeşim çok gezel dile getirmişsin,
Yüreğin,ellerin dert görmesin..10 puan + sevgiler..
Hürmetler..
TÜM YORUMLAR (7)