Sevmek ve Güvenmek Şiiri - Ünal Kar

sevgiyi her düşündüğümde
beyaz bir güvercin olur
uçurduğumda gökyüzüne...
bana geliyorsa dönüp te
bilirim…
artık 'o benimdir 'derim

dönmüyorsa gökyüzünden
gidiyorsa bildiğince
artık “o benim değildir” der
hüzünlenirim..

güvenle birini sevdiğinde
yaşanmış ve yaşanacak
tüm duygular onun la
anlam bulur..
yüreğe ilmek ilmek
onunla dokunur…
adı ne konursa konsun
sevginin…
önemi olmamalı
renginin
cisminin
cinsiyetinin…

bir bütünse yürek
senindir tüm mutluluklar
ancak hissettiğinde
anlam bulurlar

sevgi ve güven
birlikteyseler çok güzel
bir arada mutlu
bir o kadar huzurlu
ruh hür ve özgür
rengarenk hayat dolu

güvensizlik
girmeye görsün bedene
filiz kurdu vardır ya hani
onun gibi içten içe
kemirir ruhu bedeni
zarar verir alabildiğince…
önce sorgularsın
sevgiyi ve sevdiğini
olmadı suçlarsın…
birde bakmışsın ki
ne sevgi var ortada
nede sevecek sevgili
koparıp atarsın…
acılarla uyanıp
hüzünlerle yatarsın…

soluvermiştir çiçekler
yediveren rengarenk güller…
artık
sevgisiz yaşamanın da
anlamı yoktur
sahibi olduğun ruhun da

unutulmamalı asla
en değerli güzellik
güvene dayalı sevgide
içten ve samimi
karşılıksız sevmekte…
her ne pahasına olursa olsun
sevgini ve sevdiğini
ona göstermekte..

sevdiğini güvendiğini
hissettirmekte..
sevildiğini güvenildiğini
hissetmekte..