Sevmek Sevilmeye Bir Mahkum Gibi...

Çizilen bir yoldan gidiyor gibiyiz
Zaman zaman değil
Mekan da mekan,
Ne yapsak hep nafile
Bir şey gelmiyor elden,
İnsan
Tek var olmakla kalıyor
O
Kadar,

Hayat doğmanın bir zaruriyeti gibi
Nefes al soluk ver
Gözlerini aç kapat,
Boşa kürek çekmek
Değil de ne bu,
İnsan
Her gün gün batımınla ölüyor
O
Kadar,

Yalana bir kulp bulmuş gibiyiz
Kalp yürekte kayıp
Can da cananda,
Arayıpta bulsakta
Artık ne fayda,
İnsan
Kaderine razı oluyor
O
Kadar,

Sevmek sevilmeye bir mahkum gibi
Gönül ver almadan
Sinene çek ummadan,
Yine de sorma hiç
Hangi diyarda diye yar,
İnsan
Gene de bir haber bekleyip duruyor
O
Kadar...

* Berlin, 03.12.2023 *

Talat Özgen