Yazdığımda azalsa öfkemin nameleri
Dinmez ruhumun bu emelleri
Kim derdi ki sevmek acıtır
İyileşmek yerine yara bağlatır…
Mavi gökyüzünün karanlığında
Yerin dibindeki yaralarımla
Doymak bilmeyen nacizane merhametimin
Yorgunluğunda
Geldim varlığına
Bir jilet ve küvette kanlı su
Görüyorum ama bilmiyorlar
Onlar göremezler
Acının verdiği intiharı
Her gün ölüyorum
Ama bilki seninle yaşıyorum
Sevmek öldürür bazen
Bilmiyordum…
Sen yaşatırsın
Bunu biliyorum
Kayıt Tarihi : 1.5.2025 19:03:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!