Sevmek Neymiş? Şiiri - Muzaffer Arslan 2

SEVMEK NEYMİŞ?

Ey sevgili,
“Lisan-ı aşkı bilir terceman bulunmadı hiç.”
Neccarzâde Şeyh Rıza

Yine de;
Ey denizler kadar engin,
Ey yağmurlar kadar cömert olan yâr,
Sevmek nedir, anlatayım istersen:

Sevmek, suç ve günahsa eğer seni
Kanım helaldir, vur ve öldür beni

Sevmek, sonu bin hüsran da olsa
Yârin için ömrü heba etmektir.

Yağmur olup yüreğe düşmektir.
Deniz olup gökyüzüne çekilmek.

Sevmek, bazen bir sözden ibarettir.
Bazen ürpertir yüreği, sükûttur.

Sevmek, duyguların anahtarıdır.
Bütün anlamlara kapı kapatır.

Sevmek, gönlün bayramıdır çok kere
“Ene’l Hak” demektir Mansur’a göre

Sevmek, harap olup yine de gülmek,
Boşluğa bakıp hoş olanı görmek…

Sevmek, binlerce kitap okusan da
Donakalmaktır yârin karşısında

Sevmek, “Ben ol da bil!” diyebilmektir.
Bazen de “Kadermiş.” deyip küsmektir.

Sevmek, deniz ortasında susuzluk,
Karun sofrasında açlıktan ölmek…

Sevmek; kem sözden, fesat gözden uzak
Bakıştan, gülüşten, gönülden bir tuzak…

Sevmek, işte böyle karmakarışık
Şimdi söyle bana neymiş bu âşık?

Aşk; bilgi, okuma, yazmadan uzak
Kökü ezel, dalı ebet, bir tuzak…

Denize dalmak, yağmur olup uçmak
Kendini unutmak, onda yok olmak

Âşık; uçsuz, bucaksız çölde bir kum
Deli, divane, idamlık bir mahkûm

Anlayacağın şekli yoktur aşkın
Her âşık biraz deli, biraz şaşkın

Aşkı, aşığa sor, ben aşkı bilmem
Bilsem bile tarife cüret etmem