Geceler bir türlü sabah olmak bilmez,
Kapanır yastığına çaresizliğine yanarsın.
Sevginin yerini hüzün almıştır artık,
Gözyaşı dökülür gözlerinden dinmek bilmez,
Dakikalar geçer ömründen yüzyıllar gibi,
İşte o an maziye dalarsın derinden.
Büyür gitgide incinmişliğin, mutsuzluğun,
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
