Sevmek Neymiş Anlarsın

Sevmek zehirden bâde, gizden bir yangına eş
Ateşten dört duvarı gördüğünde anlarsın
Bir alevden ziyade nasıl yakarmış güneş
Işıktan pervaneye döndüğünde anlarsın

Hayallerin düşlerin yaşıyorken çağını
Ayakların dolanır dertlerin odağını
Ellerin gece gündüz kaderinin ağını
Bir örümcek misali ördüğünde anlarsın

Sevmek sırçadan saray, semadan gelen lütuf
Yar elinden kaydırır yarenini unutup
Her zerresi gönlüne tuz buz olup da batıp
Kalbini bin parçaya böldüğünde anlarsın

Mutluluk uçururken rüyalar ülkesine
Kâbus olur, takılır bir döngünün sesine
Yedi başlı ejderha kurulur ensesine
Göğsüne karabasan çöktüğünde anlarsın

Gökte kayan her yıldız sevdiğini andırır
Bir kere nazar eyler, deler gönlü, kandırır
Gözün yollarda kalır, bekletir, usandırır
Yâri yaban kollarda gördüğünde anlarsın

“Senden başka sevgili bana asla yar olmaz
Yirmi dörtten öteye altına ayar olmaz”
Dese de dudakları inanma, karar olmaz
Sevdiğin ağyarını övdüğünde anlarsın

Hercai gönüllerin seyranıymış samanlık
Gönül macerasının mekânıymış bir anlık
O mercan boyunları süzen simli gerdanlık
Çetrefilli çileymiş kördüğümde anlarsın

Sevmek mavi yolculuk gezdirir koydan koya
Gök kuşağı şavkında, kıyılar dantel oya
O hırçın dalgaların ansızın boydan boya
Sahilinin bağrını dövdüğünde anlarsın

Saltanat kayığında sefa süreyim derken
Ecelin küreğine asılır böyle erken
Kabrinin üzerinde sarıçiçek biterken
Sevmek nasıl bir şeymiş öldüğünde anlarsın