Sevmek ne kadar zor olabilir ki?

Beni her gece kırgın uyutacak kadar önemseyen birinin arkasında bırakmak, en zoru oldu. Ama artık bu kadar acıya dayanamıyorum, bir süre sonra insan kendini toparlamak zorunda kalıyor. Ne kadar sevsem de, kalbimdeki acıyı taşımak imkansız hale geldi. Her şey bittiğinde, artık geriye bakmanın bir anlamı yok. Seni her şeye rağmen sevsem de, senin beni hiçe sayışını affedemedim. Seninle geçirdiğimiz o güzel zamanlar, şimdi sadece hüzün veriyor. Beni sevmek ne kadar zor olabilir ki? Yalnızca bir kalp, bir beden, bir insan... Ama senin sevginden yediğim yaralar o kadar derin ki, onları geride bırakmak zorunda kaldım. Ne kadar özlesem de, ne kadar seni aramak istesem de, ben artık yolumu seçtim. Benim de hayatımda güzel şeyler olacak, hem de senin hiçbir zaman veremediğin o mutluluklar... Bir gün, bir kız çocuğum olacak. Onun saçlarını özenle yapacağım, ona sevgi dolu bir dünya sunacağım. Ama seni affetmeyeceğim. Çünkü affetmek, kalbimi daha fazla kırmak demek. O kadar çok şey verdim ki sana, ama karşılığında bana kalan sadece kırgınlık ve hüzün oldu. Bir zamanlar beni sevdiğini söyleyen o insan, beni bu kadar kolay terk edebildi. Ama bu sefer, ben affetmeyeceğim. Geriye baktığımda sadece seni hatırlamam için değil, beni gerçekten anlayan ve değerimi bilen birini bulmam gerektiğini düşündüm. Ve bunu yapacağım. Belki seni bir gün anlayacak, belki de unutacağım. Ama sen, hep ardımda kalacaksın. Benim hayatımın en önemli parçası oldun, ama artık seninle devam edemem. Kendimi bulmam lazım. Yolumu buldum ve seni affetmeyi bırakıp, kalbimi dinleyerek adım atacağım. Ve sen, sadece arkamdan bakmakla yetineceksin. Yolun açık olsun, ama umarım bir gün değerimi anlarsın. Çünkü ben, seni sevdiğimde, bir gün bu yola çıkacağımı hiç hayal etmedim...