sevmek iki kişiliktir derler
ama biz hep tek kişi kalıyoruz
bir cehennem, bir sırat köprüsü kuruluyor ansızın
oradan illa ki birinin düşmesi gerekiyor
sadece nefret değil, aşk da kendine kurban istiyor
ve Tanrı, verdiğini çarçabuk geri alıyor
her şey ondan gelmiş yine ona dönüyor
yol kenarındaki
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.
Devamını Oku
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta