Artık kimseyi sevmek istemiyorum
Hem de hiç kimseyi
Çünkü kimi sevsem
Gitti
Her seferinde yalnız başıma
Kalakalmış buluyorum kendimi
Her seferinde de söz veriyorum
Kendi kendime bu sefer
Kimseyi sevmeyeceğim diye
Ama yine seviyorum
Gönül bu insan söz anlatamıyor ki
Gördüm mü güzel birini
Kaptırıveriyorum kendimi
Öyle ayran gönüllü gibi değil ama
Adam gibi seviyoruz yani
Ama bu sefer sondu
Bir daha kimseyi sevmeyeceğim
Göz yaşlarımı tutamıyorum sonra
Sonra her şarkıda ağlıyorum
Geceleri uyuyamıyorum
Yemiyorum içmiyorum
Akıl karı değil bu sevmek işi
Ama neden vazgeçemiyorum o zaman?
Neden her seferinde söz vermeme rağmen
Tekrardan aşık oluyorum
Her seferinde bu kadar üzülüyorum ama
Neden gönlüme söz geçiremiyorum?
Umut mu?
Kader mi?
Yoksa bir ihtiyaç mı?
Bilmiyorum
Fakat şunu biliyorum
Bir daha kimseyi sevmek istemiyorum
Hem de hiç kimseyi
Çünkü kimi sevsem
Gitti
Ya ben sevmeyi bilmiyorum
Ya da onlar sevilmeyi
(22/11/2016 İSTANBUL)
Mehmet KeyikKayıt Tarihi : 28.11.2016 21:54:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!