Kero oldukça esmer biriydi ama esmerliği soydan değil güneşten çifte kavrulmaktan geliyordu.
Hem yazın, hem de kışın güneşin kendini gösterdiği günlerde çalışıyordu.
Boyu kısa, beli ince, ensesi ve kolları kalındı.
Gözleri az kaymış kaşları yekpareydi.
Köyün en güzel kızı olan Berfo’ya gönlünü vermişti.
Berfo ay parçası gibi beyaz tenliydi, sanki güneş görmemiş de hep ay ışığında gezmişti.
Uzun boylu, uzun saçlı ince belli ve narin bilekliydi.
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla