Sevmek ağlamak mıdır” sevdiğinin ardından. Her sevene umut verip; bağlayınca kendine, Ocaklarda dövülen demir, misali,bendim, Çağırdıkça ses gelmez,nerde kaldı sevdiğim, Manzum topraklara” ayak bastım üstüne, Muvakkat” hayat, elbet bir gün son bulur. Sevenin hayali,sevilmenin ruhani,,, Ağlamakla inletir,durmaz artık kaybolur: Eğer ki uslanıp; dize gelirse sevmek. Sevilmeyi bilmeli,sevmekle; sevilmeli. Herkesi cahil bilip,ben bilirim diyene… Destursuz o dergahtan” içeri girmemeli,,
Veciye GüvenKayıt Tarihi : 4.7.2012 17:50:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)