Sevmek Şiiri - Ümit Göker

Sevmek diyordu ve duruyordu kadın..
Gökkuşağına uzanıyordu elleri
Ve bir hercai adam, gökkuşağı gözleri..
Kadın gülümsüyordu.
Sevmek diyordu, sevmek;
Kahkahaların sustuğu yerde bile,
Bir kardelen olabilmek..
Bir kardan adama güneş olup..
Ruhu gökkuşağıyla sarabilmek..
Sevmek aramak değil aşkı,
Aşka dökülen renklerde kendini bulabilmek...
Yanmak, kavrulmak, delirmek..
Kelimelerin bittiği yer..
Ve kelimelerin bittiği yerde duruyordu kadın.
Gülümsüyordu yanarken..