Sevmek Şiiri - Mustafa Süreyya Sezgin

Sevmek... sevmek... sevmek...
Sonunda senin için ölmek! ..
Arzulayıp da kavuşamadığım hayaller.
Yoksun işte! ..
Seni nasıl seveyim?
Nasıl avutayım gönlümü
Kuru hayallerle?
Gelsen sonsuzluktan her zaman
Sonsuzluğa gitsen içimde.
Kaybolsak
Seninle sonsuzluklarda.
Yalnızca
Düşünmekle unutuyorum kendimi.
Yetmiyor bütün bunlar.
Ben seni istiyorum,
Y a l n ı z s e n i ! ..
Gelsen bana, gülsen bana,
Seviyorum desen, bakışsak.
Sonra ben, bin defa ölsem! ..
Ne çıkar?
Yazmak istiyorum
Senin için bu gece.
Durmadan yazmak,
Sabahlara dek yazmak.
Derslerim var yarına
Çalışmam lazım.
Oysa,
Kafamda sen varsın,
Çalışamıyorum,
Çıkaramıyorum seni.
Şiir yazmak istiyorum
Senin için.
Ama bütün yazdıklarım
Şiirden uzak.
Senin için
Bir hiç,
Benim için öyle değil.
Kendi satırlarımda
Kendimi görüyorum
Ümitsiz... Üzgün... Tükenmiş...

(Akhisar,21.01.1970)