Gözleri kurşun du vurdu ya seni,
Tahtına oturttun bak sevmeyeni,
Bu aşk çekilir mi yıkarsın beni,
Dedim ya ben sana sevme be gönül.
Sevmez mi bir insan seven insanı,
Nankörlük bilirsin en güzel yanı,
Dünyanın en çirkin Leylası tanı,
Dedim ya ben sana sevme be gönül.
Değmezmiş sen beni peşine taktın,
Hem beni hem de sen kendini yaktın,
Mutluluk bulmadın uzaktan baktın,
Dedim ya ben sana sevme be gönül.
Sevdiğim göründü baktım da dıştan,
Baharda görmüştüm farksızdı kıştan,
Sanki insan değil yüreği taştan,
Dedim ya ben sana sevme be gönül.
Ne aşkı biliyor ne de sevmeyi,
Bilmiyor sevgiyle aşkla gülmeyi,
Değer mi yaşarken her gün ölmeyi,
Dedim ya ben sana sevme be gönül.
İstanbul 22 05 2011
Ramazan KılıçKayıt Tarihi : 4.6.2011 00:35:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ramazan Kılıç](https://www.antoloji.com/i/siir/2011/06/04/sevme-be-gonul.jpg)
TÜM YORUMLAR (1)