Sevme Şiiri - Fırat Yetiş

Gidiyorsun.
Kaç yarının garantisi var cebinde,
Gözlerinde sebepsiz terk edişler,
Kirpiklerinden koca bir şehir döküldü.
Yüreğimin bütün sokakları öksüz.
Söze gelmemiş bütün şiirler
Darağacını boyladı.
içimi delip geçer söyleyemediğm cümleler
zamanın karanlığından kopar
iyileşmeyen yaraların çığlıkları.
Gittin!
Mezarlıklar iki beden kazandı.
Bu şehir iki yürek yitirdi.

Kirli bir kapı aralığından,
Her sabah kahverengi gözlerine bakar,
Akşamları sisli bir aynadan
izinsiz okşuyorum saçlarını.
kızma bana ;
gül kurusu elini tutmadan yatamıyorum.
Ben geceye adını haykırırım gökyüzüne.
Suç bende değil ki...
Yıldızlar AŞK diye yazar ismini.
Sevme kimseyi sevme ;
Adımız çınar ağacından silinmeden,
Şehrin göz yaşları kurumadan,
dokunma kimseye dokunma;
insanlar ardımdan Allah'ın delisi,
Deli gibi sevdi öldü demeden,
Bedenim toprağa değmeden sevme.

saçlarından kınalı bahar kokusu çekeyim,
Şehrin sarı ışıkları gözlerinde yansın.
Sürmelerinden gökkuşağı doğsun.
Bütün gezdiğim sokaklar gerdanına çıksın
Bakma kimseye bakma!
Gözlerin güneş, dilim buz olmadan,
Bu şehrin günaha bulanmış sokaklarında,
Sözlerim dua , Sen Amin olmadan.
Sevme başkasını sevme.
Kalemi kırılmış bir yüreğin
infazı gerçekleşmeden,
Hüküm gecesinin hemen sabahında,
boynum da urgan , yanımda Sen,
Son defa seni seviyorum demeden;
Asma yüreğimden beni asma.