Şevkname Şiiri - Oğuzhan Ceylan

Ey gönül, eyle figân, geldi bahâr-ı cânân
Âteş-i aşk ile yan, oldu cihân gülistân

Serv-kâmet o dilber, gülşene verdi ziynet
Gül yüzün gösterince, bülbül olur nâlân

Hâk-i pâyine yüzüm sürsem o şûh-i cihânın
Reşk eder hâlime çerh, gıbta eder âsumân

Bâde-i la'l-i lebin nuş edeli mest oldum
Sâkiyâ, sun bana câm, tâ olayım sekrân

Zülf-i müşkînine bend olalı dîvâne gönül
Âkil ü dânâ iken, şimdi perîşân u hayrân

Vasl ümidiyle geçer ömr-i azîzim her dem
Hicr ile ah u zârım, gece vü gündüz yeksân

Aşk meydanında can ver, olma nâdân Oğuzhan
Aşk imiş âleme can, âşık imiş her insan