Şevket Şiiri - Hatike Şengül

I.
sen önce konuştun mu yürüdün mü?
ben önce kırıldım, ben önce koptum, ben önce yırtıldım şevket
güneşli havalarda bile ters dönüyorum
bidonun varsa beni hayata sabitle 
kazıkta olur tabi bana atmayacaksan
rüzgârla aram iyice açıldı
korkuyorum şevket
saplanmaktan balıkların göğsüne
II.
hep inandım ben
ben hep inandım
polisim, savcıyım,şairim ve seni seviyorum diyenlere
sen inanma olur mu şevket?
en yakın parka bırakma
yastığının altında ne kadar şiir varsa
varsa tel tokan içimi açabilir misin şevket?
orjinal parça kalmış mı merak ediyorum
makas işaretinden içeri girdik
onca kupon boşa gitti be şevket
III.
ben mutlu olduysam 
bir an, çok az, kısacık
o da senin kalem tutuşunu gördüğüm an
biliyor musun şevket?
akşamüzeri seyredilecek en güzel şey senin
parmakların
parmakların zambaklar gibi zambaklar çıldırtır beni
şair olmayı denedin mi hiç şevket denesene
sen beyaz yapraklısın yakışır sana  
beğenmezsen boyatırsın be şevket
çiçeklerin dökülmez ya
IV.
hiç sırası bir şiir değil ama
aklıma gelmişken yazayım şevket
hesabı öderken lazım olur belki
beni bir kez öpmüştün  kapı eşiğinde
bulutlar var tanrı görmez korkma demiştin
melekler görmüş şevket bir değil on sekiz günah yazmışlar
melekler bile üç kağıtçı olmuş  be şevket
itiraz etsek şimdi ağzımızı burnumuzu kırarlar 
bir dil problemi var ki sorma 
kimse kimseye derdini anlatamıyor
kimse kimseyi anlamıyor
mecbur ödeyeceğiz şevket mecbur
V.
sokaklar dar itfaiye geçemez 
benden hiç ayrılma olur mu şevket?
bak ambulansta geçemez sakın ha
sol şerit hep öküz dolu biliyorsun
bak nasıl da yakışmış sana bu kareli gömlek
bana da bu yeşil elbise
ama ben tenimle tenin arasına
hiçbir şey girmesin istiyorum olur mu şevket? bana öyle bakma ben bilmiyorum
mavi mi kesilir kırmızı mı?