Ruhumdaki son sevgini dudaklarımın arasından üfledim,
Gökyüzündeki Ay'ı esaretinden azat ettim.
Son damlanın şerefine kalbinde aşklar biriktirdim,
Öldüm ama yine de kalbimdeki aşkını tüketemedim.
Sen, sevgilim...
Uğruna yüzyılları kurban ettiğim,
Yıldızları dizlerine dek indirdiğim,
Yıllarımı verip sevginle yeni bir dünya var ettiğim.
Ay'ın son nefesi gibisin sen, Güneş'in son ışığı.
Kalbimdeki en gizli bölme, ruhumdaki son şarkı.
Öldürdün beni yine ama sildiremedin zihnimden kendini.
Var olduğum günün izmariti, yok oluşumun sahibi.
Dumanın tüter ruhumda, gözlerinin görüntüsü hafızamda.
Sesin hep kulaklarımda, milyonlarca yıl durdu hizada.
Söylüyorlar hep aynı şeyi...
Seviyorum seni, seviyorum seni.
Kayıt Tarihi : 5.2.2017 00:51:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Zeynep Sude Şayan](https://www.antoloji.com/i/siir/2017/02/05/seviyorum-seni-seviyorum-seni-2.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!