Seviyorum Seni Şiiri - Serpil Koçar

Ne kadar uzakta olursan ol, seviyorum seni.
İnsan bazen bir çift göze tutulur, sever;
Sonra bütün gözlere kör olur, görmez.
Ama senin gözlerin var hep aklımda,
Beni benden alan, ruhuma işleyen o bakışların.

Kalbim her gece seni özler, seni sorar.
Sessizce gezdiğim sokaklar bile seni hatırlar;
Rüzgâr getirir kokunu, özlemim sardıkça büyür.
Ben ise her adımda izlerini ararım,
Adımlarım seni arayan bir yolculuk gibi.

Giderken gözlerin kaldı bende, aklımda.
O aşk dolu sözlerin çınlar kulaklarımda.
Gözlerim dalar uzaklara, gecenin koynunda;
Sensiz günlerim ömrümden çalıyor,
Her anın hasreti yüreğime işliyor.

Kalbim hasretinle yanıyor, kor ateşlerde.
Her gece adını yazarım gökyüzüne, yıldızlara.
Yüreğime koydum senin sevdanı, aşkını;
Bir ömür saklarım,
O güzel gözlerinin hatırına.

Bir gün dönüp gelir misin diye umutlar taşırım.
Belki başka bir zamanda kavuşurum sevdama.
Bil ki bu gönül hiç vazgeçmeyecek senden;
Bizim sevdamız girecek benimle kara toprağa,
Ölümsüz bir hatıra gibi, içimde.

Beddua etmeyeceğim hiçbir zaman gidişine.
Ne ah yakışır şu dilime, ne de beddua edebilirim.
Suskunluğumun derinliklerinde saklı kalacaksın;
Uzak diyarlarda olsan da,
Ben hep seni seveceğim.