Seviyorum Şiiri - İhsan Taşdelen 2

Seviyorum.? !
Ben seviyorum..! ?
Aşığım,
Sevdalıyım,
Doğaya,
Bahara,
Rüzgara,
Ve ilk baharın koku saçan çiçeklerine,
Daha açmamış tomurcuk ve taze güle.
Ben seviyorum..! ?
Her akşam evime çekilip erkenden yatmayı,
Sabah kahvaltısında simit yemeyi,
Çay içmeyi,
Seviyorum işte.!
Kar üstünde ateş yakmayı da seviyorum.
Bu üstünde kaymayı,
Ok atmayı,
Top oynamayı,
Yani,!
Yani çocukluğumu seviyorum.
Çocukluğumda meleşen kuzuları,
Otlaş an tayları,
Bızaları,
Helede o sürünün arasına karışan iki yan heğbeli eşeği,!
Ve..!
Ardı sıra koşturan kurt köpeğini seviyorum.

Seviyorum..? !
Ben seviyorum..! ?
Seviyorum ama geride kalanları seviyorum.
Kalanlardan geride kalan benliğimi,
Kendimi,
Kendime kazandığım gururumu seviyorum.
Ve ben..!
Bir tek onu sevmiyorum.? ?
Onu..! ?
Eskiden sevdiğim gibi kalmayan o kızı,?
O kız diye andığım Ayşe'yi artık hiç sevmiyorum...
Çünkü o..!
O bir ihanet.
Bir ibret.
Ya düştü,?
Ya düşecek.
Ben bir tek şey seviyorum.
Bir kelime,
Bir cümle,
Bir sözcük.
Ne dersen de buna...
Ben bir tek dur sunu seviyorum.
Dur sunu.
Yani bizim dur suna ısmarladığımız çayı.
Hani bizim çaylar dediğimiz o anı seviyorum.
Ben artık,
Ben artık Ayşeyi hiç sevmiyorum ki.

İhsan Taşdelen