Sevişmenin Antolojisi II

Gözlerinden başlayıp boynuna inen o yolda,
Dudaklarına denk geliyorum soluğunda o iniltiyle.
Ellerim haylaz bir velet teninde sorgusuz ve laf dinlemez,
Zaman ne olursa olsun gece oluyor ve ay doğuyor gök yüzüne.

Yüzüm ısınıyor gecenin o sen melteminde,
Nefesin iştirak ediyor dudaklarıma boynundan
İç çekişli arta kalan kalansız zamanlarda.
İçimde binlerce sancı sana akıyor soluksuz bir şekilde.

Dudakların yetmiyor sonrasında içine sokuldukça,
Bedenin kusursuzlaşıyor pürüzsüz hücrelerinin sesinde.
Kollarımda bir ben titriyor farkındalığımda zaman,
Tanrılar ölüyor birer birer ve sen doğuyorsun her seferinde.

Sefer demişken, yolculuklarım sende şekilleniyor
Ve anlayamadığım onca şeyi bana öğretmen
Daha da usta bir tanrıça kılıyor seni sualsiz,
Bir kız çocuğu ağlaması ve doğum sancıları sonrasında,
Gidip gelip bitmeler ölmeler ve kalmalar ne bileyim,
Sana varıyor hep, hep okunası bir şiirin ilk kelimesinde.