Sevişen MARTILAR Şiiri - Yüksel Yeniceca ...

Yüreğimin derinlerinden
Minicik bir kuş uyandı
Bir akşam üstü gün batımı
Ren nehri suları üstü
Bir sevgi kuşuydu bu…

Uçtu uçtu
Gün batımı
Lacivertine, moruna
Turuncusuna, sarısına
Göklerin ve denizlerin
Yükseldikçe yükseldi
Daha ve daha
Büyümeğe başladı
Daha da daha…

O minicik bir kuştu önce
Bir güvercin oldu sonra
Bir barış, dostluk güvercini
Sonra da bir martı oldu
Yüreği sevgiyle dolu…

Uçtu uçtu
Gitti bir başka
Ülkenin Mavi Liman sahillerine
Orada kum kaleleriyle oynayan
Masum bir martı gördü
Sessizce yaklaştı yanına
Gözleri gözlerine değdi
Isındı sımsıcak bakışları
Özgür ve kalabalıklar içinde yalnız yürekleri…

Şiirler okudular
Şarkılar söylediler
Geceler boyu yıldızların altında…

Kum kaleleri yaptılar dolunayda
Yalnızlıklarını paylaştılar özlemle
Her ikisininde yüreklerinde
Sevgi kuşları uyandı…

Tutuştular elele
Sevgiyle gülümsediler birbirlerine…
Birlikte uçmaya devam ettiler
Bir limandan diğer limana…

Uçtular uçtular
Geceler ve gündüzler boyu
Çoğaldı sevgileri…

Masum ve utangaç
Dolu dizgin yürekleriyle
Uçtular
Başka denizlere
Başka sahillere
Başka kum kaleleri yapmaya...

Yazdılar
Kum kalelerinin yanına
Islak kumlara
“Birbirimizi seviyoruz
Ve unutmayacağız”
Tümcelerini
Söz verdiler birbirlerine…

Kıyıya vuran dalgalar
Bu sevgi dolu tümceleri
Silip götürdü…
Ama bu sevgi kuşlarının
Yüreklerinin derinliklerindeki
Sevgi hiç silinmedi…

…………………………………………………………………………………….

Gün doğumu uyandıklarında
Güneşin ışıkları Mavi limana ve Ren nehri sahillerine vuruyordu…
Martılar yalnızca kendilerinin anlayacağı dilden birbirlerinin kulağına:
” Seni çok ama çok seviyorum, biliyor musun? “….diye fısıldıyorlardı...