Vefasız bir yardır ömür
Çekilir gider, avuçlarından
Gülsüz bir hayal gibidir
Gider dönmez rüyalardan
Sevince başka açar bahar
Bir ırmak fısıltısın da dolanır
Ezgisi sarar tüm çiçekleri
Ve hayatın vefasızlığını azaltır
Değer vermek her insana
Onurun zirvesinde olmaktır
İnsanın insana en büyük serveti
Dostun hatırlayan vefasında dolaşır
Boşa harcamazsan sevgiyi
O en güzel aşkları yaşatır
Gökkuşağının renklerine boyar
Beyaz kardelenler az kalır
Ömrün dönüşü yoktur
O alacaklı gibi dolaşır
Sözün güzelliğini yürekte saklar
Canın kıymetini de ölümde bekletir
Sevince taşların arasında çiçekler açar
Kokuları Emekler de saklanır
Sevince gönüllerden güller akar
Günlerin her mevsimle barışır
Kayıt Tarihi : 16.3.2009 00:07:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Şair Clematis](https://www.antoloji.com/i/siir/2009/03/16/sevince-41.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!