Sevinç Başbuğ Şiirleri - Şair Sevinç Başbuğ

Önce minareler
Kayboluyor akşam üzerleri
Alacakaranlıkta.
Dağların kızartısının
Üzerinde ay görünmeye
Başlıyor sonra.

Mumun kendi
Bedenine direnci
Hayatta kalabilme
Mücadelesi.
Yağmurun kendini
Yıkayan inadı.

Çamur var
Okulun arka bahçesinde,
Öbek öbek
Çukurlaşmış çamurlar.
Öğrenciler
Ön tarafta.

Ben hep
Oradaydım.
Kimseler yüzüne
Bakmazken
Kimseler kıyısına
Yaklaşmazken

Oh ne güzel,
Bir bilgisayar
Her şeyi hallediyor.
Peki ya geride kalanlar,
Ya kalemler,
Kalem traslar…

Bir kemanın sırtından
Akıp giden o içli
Notalar...
Kimlere koşarsınız?
Bu sokakların akışkanlığına
Ayak uydurmaya çalışır gibi,

Bİr şehrin ortasına
Düşersin,
Yapayalnız...
Şehir alır başını
Gider.
Dalgalanırsın denizinde

Boştu sınıf
Sıralar boş
Perdeler boş
Tahtada günden kalma
Karalamalar
Yerde sürünen tebeşirler...

Herkes
Uyuyordu...

Ben yürüyordum.

Sokaklar boştu

Ayaklarım giymiş
Pijamalarını,
Çizgili..
Öyle huzurlu,
Dingin
Ve rahatlamış...