Sevinç Şiiri - Şükran Tizikoğlu

Öldüm aşkından,
Öldüm sancısından,
Her gün gün ve gün eridim,
Farkındaydı herkes.
Ben de farkındaydım ama ,
Farkında olmak daha acı verici olduğundan,
Susturdum acılarımı ama onlar içten içe çığlık,
Atıyorlardı susun dedim onlara ama olmadı.
Susmadılar daha da bağırdılar bu kez inatla ,
Bu kez her yana haykırarak,iyi ki de susmamışlar
Yoksa yönüm çıkmazdı aydınlığa.