Sevimli Dostlar Şiiri - Ercan Keskin

Sevimli bir dost çıktı önüme
Çoktan bırakmış çöp tenekesini
Sanki aç sürtünüp durur üstüme

Sevdirmeye çalışıyor kendini
Yiyecek mi sevgi mi anlamadım
Zavallı söyleyemez ki derdini

Gözlerine bakıp sevgidir sandım
Herhalde doymuş olmalıdır diye
Kucağıma alıp biraz okşadım

Bağımlı olmasaydı hiç kimseye
Ekmeğini taştan çıkarmaz mıydı?
Haksızlık mı ediyoruz kediye

Acaba doğasına aykırı mıydı?
İstediği özgürlük müydü yoksa
Belki ekmek ve sevgiden evlaydı

Özgürce yaşamak kendi başına