Sevim Erdoğan Tezel'e Şiiri - Sabiha Serin

Bu sabah Sevim hanım için hem ağladım hem ona şiir yazdım.Sitedeki resimlerine baktıkça, dalıp dalıp giderken gözlerimde biriken yaşlara engel olamıyorum..Biliyormusunuz şiirimde de yazdığım gibi kaç gündür ona çok özeniyorum.Çünkü ardından bunca sevenlerinin olduğunu görmek beni daha çok hüzünlendiriyor, düşünüp düşünüp ah çekiyorum. Ne mutlu Sevim hanıma bu kadar yürekten anıldığı için, Ne mutlu böylesine yürekten sevilerek her saniye yaşatıldığı için.Birşey itiraf edeyimmi dostlarım ölüme özenilirmi hiç.Ben Sevim Hanıma olan böylesine sevgi yağmurlarınn damlalarını gördükçe iki gündür ölüme özendim.Demekki insanların değeri en çok ölüncemi anlaşılıyor dersiniz. Oysa ki keşke hepimiz birbirimizin kıymetini hayatta iken, yaşarken anlayıp, ona değer vermeyi öğrensek ne güzel olurdu değilmi.Her nedense daha çok ölünce değerler anlaşılıyor ama ne yazıkki melek olup uçunca artık gökyüzünde kayboluyor, daha getiremiyorsunuz.Sonra yıldızlar ile selam gönderiyorsunuz ama o artık selamınızı alamıyorki..Bülbüller gibi ağıt yakıp ağlayan sevenlerini duyamıyor ki. O halde insanlar neden birbirini kırıp incitir neden! Hepimizin sonu orası değilmi.Öyle ise bugünden tezi yok sevgiyi daha iyi tanıyalım bence.Sevgiyi özümseyip hertarafa sevgi tomurcuklarını atalım ki bizlerde Sevim Hanım gibi sonsuz yolculuğumuza giderken solmuş bedenimiz ile sevdiklerimize gülerek el sallayalım. Sevim Hanımın mekanı cennet olsun, nur içinde yatsın.Asla ölmedi sonsuzluğa kadar kalbimizde yaşayacak.