Sevilenlerin En Güzeli

sen sevilenlerin en güzeli

ses çıkarmadan yürüyorum
çökerken karaltılarıma karanlıkların
sen hep aklım da
binlerce sokak yıldızı ışığında
alaylı gülümsemelerin
oysa
ne hayatlar sırtlanmıştım
bilemedin
yakalarken anı ince bir telinde
yine sendin
bakıp bakıp iç çektiğim
cümle hücrelerimle
hep yalnız bıraktın bir yanımı
sürekli törpüledin
bilmiyorsun
epeydir ölü içim ki bahar
ve dingin yaz akşamlarım
hatırlıyor musun
sana geldiğim bir andı ve yazdı
ve senden soğuk rüzgarlar esiyordu
şimdi her taraf beyaz
her taraf buz
altında gülümseyen bakışların var
bilemedin
sen
sevilenlerin en güzeli
bir yanından estirdiğin rüzgar
sol yanımı soğutuyor
düşünsene
bakıp bir perde arkasından
alemi gördüğünü sanırsın
kaçırsan da bedenini
aklın kalır ve düşünürsün
durmadan yaptığın aynı pazarlık
yüreğinin ve gönlünün bildiği
ama
aklının hala alamadığı
ince bir hesap var
sana doğru ayan beyan
koşan adımlarım varken
sen
sevilenlerin en güzeli
bırak diyorum acabaları
ben kalıyorum yerimde
gülmeği unuttuğum bir nokta da
gülümseyen gözlerin dolar içime
söylemiştim
sana gülmek hep yakışıyor

hatırlıyor musun
dilim dolanıp
seni ne çok güldürmüştüm
ve sen hatasız sanırsın hala beni
ne olurdu bir günde
senin dilin dolansaydı
sevilenlerin en güzeli
sen
beni hep düşündüren
bilemedin
sarsıntılar-düşler-düşüşler
ardından düşünceler
ve ne çok zaman geçti
herkes bir yorumla geldi
ben hep aynı yorgunlukta
düştün-düşümdün
ve sen hala
sevilenlerin en güzeli
söylesene
kaç şiir yazılabilir gri-mavi bir bakışa
ve kaç şiir yazılabilir
sevilenlerin en güzeline
yani sana…